- ناشیٔ الاکبر (شِ ئُلْ اَ بَ)
الناشیٔ الاکبر، عبداﷲ بن محمد بن شرشر الناشی، مکنی به ابوالعباس و معروف به ابن شرشر. رجوع به عبداﷲ بن محمد ناشی و رجوع به الانساب سمعانی و الاعلام زرکلی و اعیان الشیعه ذیل حرف ن شود
معنی ناشیٔ الاکبر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شِ ئُلْاَ غَ)
لغت نامه دهخدا
الناشیٔ الاصغر، علی بن عبداﷲ. شاعر مشهوری است از اهالی بغداد. وی به دوران خلافت المقتدر و القاهر و الراضی و غیر ایشان می زیسته است. (از سمعانی). و نیز مؤلف ریحانه الادب آرد: علی بن عبداﷲ بن وصیف بن عبداﷲ، یا علی بن وصیف بن عبداﷲ بغدادی الاصل و المدفن مصری المنشاء موصوف به ’حلاء’ و مکنی به ابوالحسن یا ابوالحسین و ملقب به ناشی که گاهی در مقابل ناشی اکبر او را نیز به اصغر یا صغیر مقید کرده و ناشی صغیر گویند، چنانکه به جهت سکونت در باب الطاق بغداد به طاقی نیز موصوف است و معروف به کاتب بغدادی، از اکابر و نوابغ متکلمین شیعه ومشاهیر شعرای طراز اول قرن چهارم هجرت و محبین خانوادۀ عصمت و طهارت است و قصائدی در مدایح این خانواده گفته و به شاعر اهل بیت موصوف و معروف گردیده و درحلب سیف الدوله بن حمدان را نیز مدیحه گفته، مشمول اکرامات وی گردید. ناشی از مبرد و ابن المعتز روایت کرده و شیخ مفید و ابوبکر خوارزمی و متنبی و ابن فارس لغوی هم از شاگردان او بوده اند و از او روایت می نمایند... وفات ناشی در سال سیصد و شصتم یا شصت و پنجم یا ششم هجری در بغداد واقع و موافق آنچه از معالم العلماء نقل شده جسد او را سوزانیدند. کتابی در امامت و کتابی در علم کلام تألیف او بود و تصانیف بسیاری بدو منسوب است. (از ریحانه الادب ج 4 ص 142). مؤلف ریحانه الادب بدین مآخذ در شرح حال ناشی اشاره کرده است: روضات الجنات ص 480 و تاریخ ابن خلکان ج 1ص 389 و هدایه الاحباب ص 253 و مجالس المؤمنین ص 230 و کنی و القاب قمی ج 3 ص 191 و معجم الادباء ج 13 ص 280. و نیز رجوع شود به معجم المؤلفین ج 7 ص 142 و الفهرست طوسی ص 89 و تذکره المتبحرین ص 491 و فوائدلرضویه ج 1 ص 340 و کتاب الرجال ص 194 و منتهی المقال ص 227 و تنقیح المقال ج 2 ص 212